Nazanin wilde maar één ding: meedoen aan De Surpriseshow. Elke dag oefende ze haar playback-kunsten voor de spiegel in AZC Kollum, waar ze vriendschap sloot met Maya Bradarić en in haar gezicht werd gespuugd na de moord op Marianne Vaatstra. Tussen Barbies die jarenlang in de verpakking bleven en het eindeloze wachten, wachtte de kleine Nazanin op een uitnodiging van Henny Huisman. Maar Henny reageerde nooit.

Nu, jaren later, gewapend met een acteursdiploma en een succesvolle carrière op tv en toneel, staat ze zelf op het podium – een stap dichter bij Henny. Want ze heeft nog een appeltje met hem te schillen. “Door jou heb ik mijn Barbies nooit uitgepakt, Henny!!!”

Een persoonlijke, rauwe, ontroerende én hilarische solovoorstelling vol jeugdherinneringen, maatschappelijk ongemak en de vraag: wat doet eindeloos wachten met een kind? Over vriendschappen die doodliepen. Over systemen die niet luisteren. En over hoe theater soms de enige plek is waar het meisje dat alles zag nu eindelijk wordt gezien.